Wilki żyją w stadach (watahach) o liczności od kilku do 20 osobników . Stada opierają się zwykle na rodzinach do których przyłączają się samotne wilki . W stadzie przewodzi najsilniejsza jednostka (tzw.alfa) lub ich para . Reszta jest podporządkowana swoistej hierarchii stada . Wedle niektórych źródeł hierarchia dotyczy osobników tej samej płci . Na dole hierarchii znajduje się najsłabszy osobnik . Poza tą hierarchią znajdują się młode którymi opiekuje się stado . Osobniki które nie umieją żyć w stadzie (zwykle osobniki silne i konkurujące z przywódcą stada lub zbyt słabe aby żyć w stadzie) odchodzą aby żyć samotnie lub aby utworzyć nowe stado .

Wilki znakują swój teren głownie przy pomocy wydzieliny zapachowej, moczu i odchodów . Teren tak oznakowany jest 'nietykalny' dla innych wilków o ile nie chcą wdawać się w walkę ze stadem zajmującym ten teren dotychczas . Wilki identyfikują się poprzez indywidualny zapach . Teren zajęty przez jedną watahę może zajmować od 100 do 1000 km2 . Wielkość zajmowanego terenu zależy od wielkości stada jak i od ilości zwierzyny łownej w danym obszarze .

Wilki łączą się w pary na całe życie . Wilki znane są także z przywiązania do swojej watahy . Razem polują, przekazując sobie informacje i pomagając . Wycie które czasami słyszymy jest po prostu informacją o tym że w danym terenie znajduje się wilk (lub ich grupa) jak i przekazuje informacje o stanie stada, obecności zwierzyny itd. Inne wilki słysząc to wiedzą o tym kto i gdzie poluje . Mają w ten sposób szanse aby nie wchodzić sobie w drogę kiedy jest to niewskazane a kiedy można 'wpaść do sąsiadów z wizytą'. Wycie stanowi też element integrujący grupę - ot takie wilcze występy chóralne . Oprócz charakterystycznego wycia wilki wiele innych odgłosów które stanowią elementy swoistego języka umożliwiającego porozumiewanie się w stadzie .